STRONA GŁÓWNA | BAZA SUROWCÓW | FITOCHEMIA | ALKALOIDY |
Folium | Flos | Herba | Fructus | Semen | Cortex | Radix | Rhizoma | Varia |
Korą nazywamy zespół tkanek występujących na zewnątrz pierścienia miazgi pędów naziemnych i podziemnych u roślin dwuliściennych i nagozalążkowych. Pełni ona przede wszystkim (ale nie tylko) funkcje ochronne. Z tego względu komórki tworzące tę tkankę zawierają często szereg związków, hamujących rozwój drobnoustrojów (np. garbniki) czy odstraszających pasożyty (np. związki goryczowe). Dzięki zawartości tych (a także i innych) substancji kory znalazły się w polu zainteresowania farmakognozji i wykorzystywane są w lecznictwie.
W korze wyróżniamy (posuwając się od zewnątrz) oskórnię korkową, korę pierwotną i korę wtórną.
Oskórnia korkowa zwana perydermą jest najbardziej zewnętrzną częścią kory. Powstaje ona na skutek działania miazgi korkotwórczej zwanej felogenem. Felogen odkłada na zewnątrz cienkościenne komórki korka, które dzięki skorkowaceniu i skutynizowaiu błon tworzą nieprzepuszczalną dla wody i gazów warstwę, chroniącą roślinę przed działaniem szkodliwych czynników środowiska naturalnego. Do wewnątrz rośliny feloderm odkłada komórki grubościennego miękiszu korowego zwanego felodermą.
Leżąca bardziej wewnętrznie kora pierwotna złożona jest z luźno ułożonych komórek miękiszowych, zawierających substancje odżywcze. Na granicy tej warstwy oraz kory wtórnej występuje niekiedy pas mechaniczny zbudowany z włókien i sklereid.
Kora wtórna leżąca najbliżej środka rośliny charakteryzuje się występowaniem promieni łukowych. Między nimi, w cienkościennym miękiszu obserwuje się grupy sit.
Wygląd zewnętrzny kor jest różny. Różnią się one grubością, przełomem, barwami powierzchni wewnętrznej i zewnętrznej. Kory, jako surowiec farmakognostyczne poddawane są suszeniu, w trakcie którego przyjmują najczęściej kształt rynienkowaty lub rurkowaty. Młode kory mają z reguły powierzchnie gładkie i lśniące z widocznymi przetchlinkami, natomiast kory starsze są grube i popękane.
Przy rozpoznawaniu i identyfikacji kor dość ważne jest ich badanie mikroskopowe. Może ono ujawnić włókna i sklereidy, ich układ, rury mleczne, kryształy szczawianu wapnia i inne charakterystyczne elementy pozwalające na dokładniejszą identyfikację surowca. Przy badaniu kor można posłużyć się również kilkoma prostymi reakcjami chemicznymi pozwalającymi zidentyfikować zawarte w surowcu związki.
Ostatnia aktualizacja: 2003-04-10
Webmaster Ejsmont Łukasz | Reklama
©2005-2023 Farmakognozja Online