Powrót na stronę główną

FITOCHEMIA

• Związki czynne
• Śluzy
• Tłuszcze
• Woski
• Glikozydy
• Flawonoidy
• Budowa i właściwości
• Surowce
• Związki
• Antocyjany
• Kumaryny
• Antrazwiązki
• Garbniki
• Olejki eteryczne
• Fenole
• Saponiny
• Irydoidy
• Kardenolidy

 


Szukaj w serwisie:


-->

Wypożyczalnia
koncentratorów tlenu

STRONA GŁÓWNA BAZA SUROWCÓW FITOCHEMIA ALKALOIDY

Zwiazki flawonoidowe

Oto przykłady kilku, najważniejszych moim zdaniem flawonnoidów:

Flawon Flawon - jest podstawowym związkiem flawonoidowym. Występuje miedzy innymi w niektórych gatunkach pierwiosnków. W przeciwieństwie do swoich pochodnych nie ma znaczenia farmakologicznego.

Witeksyna – jest to glikozyd apigeniny. Ma on bardzo duże znaczenie farmakologiczne, gdyż poprawia przepływ wieńcowy. Zaliczana jest do łagodnych leków nasercowych. Ze względu na małą toksyczność może być bezpiecznie stosowana przez dłuższy czas. Witeksyna stanowi główny składnik czynny kwiatów i owocu głogu (Crataegi).

Witeksyna

Diosmina - 7-rutynozyd diosmetyny. Jest trudno rozpuszczalnym glikozydem, dlatego często krystalizuje w komórkach roślin i ma małą biodostępność (słabo się wchłania z przewodu pokarmowego). Mimo to, jest skutecznym lekiem przeciw obrzękowym, który poprawia elastyczność i tonus żył. Jest często stosowana jako wyizolowana substancja w różnego rodzaju zaburzeniach krążenia obwodowego – szczególnie nóg.

Diosmetyna

Kemferol – jest flawonoidem zaliczanym do grupy flawonoli. Występuje w postaci licznych glikozydów, w wielu surowcach np.: liściach herbaty (Camelia sinensis) czy kwiatach tarniny (Prunus spinosa). Stwierdzono, że wykazuje słabe działanie spazmolityczne.

Kemferol

Kwercetyna - jest najbardziej rozpowszechnionym flawonolem. Najczęściej spotykana jest w postaci glikozydów, choć często występuje również w wolnej postaci. Stwierdzono, że kwercetyna zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych (poprzez hamowanie enzymu hialuronidazy). Ma dzianie antyhistaminowe. Istnieją również doniesienia o jej korzystnym wpływie na stężenie lipidów w surowicy krwi. Jak wiele związków z tej grupy posiada również właściwości antyoksydacyjne. Zalicza się ją do grupy tak zwanych „wymiataczy wolnych rodników”. W związku z tymi korzystnymi działaniami, kwercetyna jest związkiem, który ma pewne zastosowanie w spowalnianiu procesów starzenia i w samej geriatrii, zwłaszcza w połączeniu z witaminą C. Wykazano też, że kwercetyna łagodzi skutki napromieniowania, co może mieć zastosowane przy zmniejszaniu nasilenia działań nieporządanych towarzyszących radioterapii nowotworów.

Kwercetyna

Rutozyd – zwany inaczej rutyną lub witaminą P, jest jednym z najpowszechniej występujących glikozydów kwercetyny. Jego cześć cukrowa złożona jest z dwucukru – rutynozy (glukoza + ramnoza). Wykazano, że rutozyd hamuje aktywności hialuronidazy, zmniejsza więc przepuszczalność i poprawia elastyczność naczyń krwionośnych. Wiadomo też, że witamina P hamuje aktywność oksydazy kwasu askorbinowego - witaminy C, dzięki czemu przedłuża jej działanie. Rutozyd znalazł zastosowanie w lecznictwie jako substancja uszczelniająca naczynia krwionośne. Rutozyd znalazł zastosowanie w lecznictwie jako substancja uszczelniająca naczynia krwionośne. Stosowany jest w takich schorzeniach jak: retinopatia cukrzycowa, nieżyt błon śluzowych nosa, miażdżyca, choroby uczuleniowe i zaburzenia krążenia żylnego. Do najbardziej popularnych preparatów należy Rutinoscorbin. Nie bez znaczenia są również jego właściwości antyoksydacyjne (wymiatacz wolnych rodników). Glikozyd ten występuje w bardzo wielu surowcach leczniczych np.: w zielu fiołka trójbarwnego (Herba Violae tricoloris) czy kwiatach bzu czarnego (Flos Sambuci). W wielu surowcach, w których występuje rutozyd jest jednak składnikiem o drugorzędnym znaczeniu.

Hesperydyna - jest to glikozyd (7-rutozyd) flawanonu zwanego hesperetyną. Występuje między innymi w owocni pomarańczy gorzkiej (Citrus aurantium) i liściach mięty pieprzowej (Mentha piperita). Mimo że jest glikozydem, w wodzie rozpuszcza się słabo i dlatego w roślinach często występuje w postaci kryształów. Hesperydyna zaliczana jest do tak zwanych czynników kapilarnych P. Ich działanie biologiczne związane jest przede wszystkim z naczyniami włosowatymi. Poprawiają one ich elastyczność oraz zwiększają szczelność śródbłonka naczyń. Z tego powodu hesperydyna wchodzi w skład preparatów poprawiających krążenie obwodowe np.: Detralexu (diosmina + hesperydyna). Stwierdzono ponad to, że wzmaga ona działanie witaminy C. Istnieją też doniesienia o działaniu przeciwwirusowym hesperydyny.

Hesperetyna

Sylibina – jest to flawonoid zaliczany do grupy flawanolignanów, związków zawierających fragment flawonowy i układ zbliżony budową do lignanów. Występuje on w owocach ostropestu plamistego (Fructus Silibi mariani) w dwóch izomerycznych formach (A i B) tworzących kompleks zwany sylibininą. Sylibinina oraz inne, zawarte w ostropeście flawonolignany tworzą w sumie zespół związków nazywanych sylimaryną.
Z przeprowadzonych badań wynika, że sylimaryna działa ochronnie w przypadku zatruć toksynami muchomora sromotnikowego - amanityną i falloidyną. Sylibina i inne składniki kompleksu zapobiegają rozpadowi błon komórkowych hepatocytów pod wpływem toksyn muchomora. Wiadomo także, że pobudza ona polimerazę RNA, co sprzyja regeneracji tych komórek. Wykazano również, że dzięki hamowaniu syntezy prostaglandyn i utleniania lipidów flawonoid ten ma pewne działanie przeciwzapalne. W praktyce, ze względu na późne wykrywanie zatruć muchomorem sromotnikowym, sylimaryna nie ma większego znaczenia w ich leczeniu - w momencie wykrycia zatrucia, uszkodzenia miąższu wątroby są już poważne i w znacznym stopniu nieodwracalne. Sylimaryna wykazuje jednak powyższe właściwości również w przypadku zatruć innymi hepatotoksycznymi związkami. Z tego powodu preparaty zawierające kompleks flawonolignanów są zalecane w długotrwałej terapii chorób wątroby wywołanych alkoholizmem oraz zatruć wątroby wynikających z przyjmowania silnie działających leków np.: cytostatyków, leków przeciwwirusowych oraz antybiotyków. Sylimaryna jest również zalecana w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu A, B i C.

Sylibina


Ostatnia aktualizacja: 2005-03-14


Webmaster Ejsmont Łukasz
© 2005-2023 Farmakognozja Online