Plantaginis lanceolatae folium
Liść babki lancetowatej FP X

Surowcem są całe lub rozdrobnione liście i łodygi odziomkowe babki lancetowatej. Surowiec musi zawierać nie mniej niż 1,5% pochodnych kwasu orto-dihydroksycynamonowego w przeliczeniu na akteozyd. Surowiec zbiera się przed okresem pełnego rozkwitu kwiatostanów

Surowiec zawiera glikozydy irydoidowe (0,2-1,6%): aukubine, katalpol i inne. Ponadto zawiera garbniki, śluzy, fenolokwasy i flawonoidy.
 

Antiphlogisticum, antisepticum, antibechicum, dermaticum.
Liście babki lancetowatej działają przeciwzapalnie w obrębie jamy ustnej, gardła i żołądka. Zmniejszają przekrwienie błon śluzowych i nadmierną przepuszczalność naczyń włosowatych oraz niszczą bakterie. Surowiec posiada ponadto słabe działanie przeciwkaszlowe i przeciwskurczowe, zwłaszcza na mięśnie gładkie górnych dróg pokarmowych. Zewnętrznie odwar lub sok ze świeżych liści ma działanie antyseptyczne, przyspiesza gojenie ran i tworzenie naskórka.
Wskazania: Przewlekłe nieżyty przewodu pokarmowego. Nieżyty górnych dróg oddechowych z zalegającą wydzieliną i utrudnionym odksztuszaniem. Okłady skórne w różnych dermatozach. Do obmywania w przewlekłym świądzie sromu i stanach zapalnych.
Uwagi: Ze względu na zawartość śluzów surowiec upośledza wchłanianie podawanych z nim leków. Długotrwałe stosowanie większych dawek surowca może prowadzić do zaburzeń we wchłanianiu składników odżywczych.
 

Babka lancetowata występuje w naszym kraju powszechnie. Surowiec zbiera się ze stanu naturalnego.

Liść babki jest lancetowaty o długości do 30 cm i szerokości do 4 cm z prawie równoległym unerwieniem. Ogonek jest rynienkowaty, w nasadzie pochwiasty. Brzeg liścia jest niewyraźnie, odlegle karbowany, z małymi ząbkami. Istnieje możliwość pomylenia tego liścia z Folium Digitalis lanatae. Łodyga surowca jest odziomkowa, brunatnozielona, o głębokim podłużnym bruzdowaniu z 5-7 widocznymi żeberkami.

Liść wykazuje budowę izolateralną. Po obu stronach liścia występuja aparaty szparkowe typu Labiatae. Brak szczawianu wapnia. Występują włoski bezgłówkowe o charakterystycznej budowie. Oprócz nich występuja włoski główkowate.

Ostatnia aktualizacja: 2016-05-20