Hyoscyami folium
Liść lulka FP III

Surowcem są liście lulka czarnego zebrane w czasie kwitnienia, zawierające nie mniej niż 0,05% alkaloidów w przeliczeniu na atropinę.

Zawiera alkaloidy tropanowe głownie hioscyjamine, skopolaminę, bardzo mało atropiny.
 

Parasympatolyticum, spasmolyticum, sedativum, analgeticum.
Liść lulka zawiera te same alkaloidy co liść belladonny czy bielunia, ale w znacznie mniejszych ilościach. Ze względu na zmienne proporcje alkaloidów działanie wyciągów z tego surowca nie jest stałe. Alkaloidy te porażają zakończenia nerwów przywspółczulnych, wywołują rozkurcz mięśni gładkich przewodu pokarmowego i hamują pracę gruczołów wydzielniczych. Ich środkowe działanie jest różne. Hjoscjamina pobudza niektóre ośrodki nerwowe, natomiast skopolamina działa uspokajająco. Obecnie liść lulka jest bardzo rzadko stosowany. Wykorzystuje się go do otrzymywania Oleum Hyoscyami, który poraża zakończenia nerwów czuciowych w skórze i jest stosowany w bólach stawowych, gośćcowych i zapaleniu korzonków.
Uwagi: Surowiec może wywoływać suchość błon śluzowych, zaparcia, nadmierne pobudzenie nerwowe. Przeciwwskazaniem do jego stosowania są jaskra i choroby przebiegające z zastojem moczu (np. przerost gruczołu krokowego).
 

Występuje w całej Europie w tym również w Polsce.

Liście o jajowatym zarysie są barwy szarozielonej lub zielonożółtej. Brzeg blaszki gruboząbkowany lub zatokowrębny, szczyt zaostrzony. Liście przyziemne są większe (do 40 cm długości) ogonkowe, liście łodygowe są mniejsze i bezogonkowe. Nerw liścia obustronnie uwypuklony.
Smak surowca słono-gorzkawy. Zapach swoisty.

W preparacie ze sproszkowanego surowca widać aparaty szparkowe typu anizocytycznego, 2-4 komórkowe, tępo zakończone włoski bezgłówkowe oraz włoski główkowe o wielokomórkowej główce i jedno lub wielokomórkowym trzonie. Widoczne są również komórki z jedyńcami lub rzadziej z piaskiem i gruzłami szczawianu wapnia.

Ostatnia aktualizacja: 2013-08-18